Dobitnik Nobelove nagrade za književnost, oštar kritičar boljševičke diktature, čija je intelektualna lirika djelovala prekretnički i na rusku i na svjetsku poeziju, Boris Pasternak umro je na današnji dan.
Proganjan je u vrijeme Josifa Staljina, ali ni kasnije nije bio miljenik vlasti.
Odrastao u intelektualnoj sredini, počeo je da stvara u krugu futurističke grupe “Centrifuga” i “Lefu”. Uprkos bliskosti sa futuristima, nije prihvatio njihovu revolucionarnu angažovanost.
Teme prve i druge ruske revolucije oblikovao je u poemama kao tragediju intelektualaca u istorijskim turbulencijama. Bio je opčinjen Hristovim putem stradanja i slave, Hrista-žrtve i Hrista-sudije.
Zbirka pjesama simboličnog naziva “Iznad barijera” odredila je karakter njegove poezije, tematski apolitične, bogate metaforama, koja stvara utisak disharmonije i nemira, a zbirkom “Brat moj – život” uvrstio se među klasike evropske poezije 20. vijeka.
Najveći uspjeh kod publike i književne kritike donio mu je roman “Doktor Živago”, objavljen u inostranstvu, poslije čega su ga izbacili iz ruskog Saveza pisaca. U SSSR-u je “Doktor Živago” štampan tek 1988. godine.
Iskazao se i kao teoretičar književnosti i sjajan prevodilac Vilijama Šekspira, Johana Volfganga Getea, Šandora Petefija i gruzijskih pjesnika. NJegova filozofska lirika snažno je uticala na mnoge ruske, evropske i američke pjesnike.
Ostala poznata Pasternakova djela su: roman u stihovima “Spektorski”, zbirke pjesama i poeme “Blizanac u oblacima”, “Teme i varijacije”, “Poručnik Šmit”, “Devetsto peta godina”, “Uzvišena bolest”, “Drugo rođenje”, “Kad se razvedri”, “Umjetnik”, pripovijetke “Djetinjstvo Liversove”, “Istorija”, te drama “Slijepa ljepotica”.
Srna
Besplatnu Android aplikaciju portala SrpskaCafe preuzmite ovdje.