Španski pisac, muzičar i slikar Federiko Garsija Lorka (1898-1936), jedan od najvećih liričara 20. vijeka čija je poezija bila krik protiv dehumanizacije i društvenih nepravdi, rođen je 5. juna 1898. godine.
Njegove pjesme, natopljene sveobuhvatnim osjećanjem smrti i stradanja, iskazane su duboko samosvojnim jezikom, premda po formi bliskom nadrealističkom modelu.
Zbog toga što je Lorkina poezija – puna nježnosti i sukoba južnjačke krvi s ljubavlju i smrću – crpila snagu s tla Andaluzije, nazvali su ga “andaluski slavuj”.
Višestruko obdaren, Lorka je bio omiljen za života, a poslije tragične smrti – strijeljali su ga frankisti 1936. godine u Visnaru kod Granade – postao je najčitaniji svjetski pjesnik.
Među Lorkinim djelima su zbirke pjesama “Ciganski romansero”, “Pjesnik u Njujorku”, “Knjiga pjesama”, “Pjesme” i “Tamaritski divan”, poema “Kante Hondo” i tužbalica “Plač za Ignasijom Sančesom Mehijasom”.
Napisao je i drame: “Leptirove čarolije”, “Marijana Pineda”, “Čudesna obućarka”, “Don Kristobalovo malo pozorište”, “Ljubav don Perlimplina”, “Belise u njihovom vrtu”, “Donja Rosita neudata”, “Krvava svadba”, “Jerma” i “Dom Bernarde Albe”.
Srna
Besplatnu Android aplikaciju portala SrpskaCafe preuzmite ovdje.