Isidora Sekulić (1877-1958), srpski književnik i prva žena član Srpske akademije nauka i umetnosti (SANU), rođena je 16. februara 1877. godine.
Isidora Sekulić se školovala u Novom Sadu, Somboru i Budimpešti. Radila je kao nastavnica u Pančevu u Srpskoj višoj devojačkoj školi od 1897. do 1909. godine.
Položila je ispit za građanske škole iz francuskog jezika i književnosti. Poslije toga radila je u Šapcu i Beogradu.
Isidora Sekulić je doktorirala 1922. godine i bila prvi predsjednik Udruženja pisaca Srbije.
Do kraja, i bez ostatka, posvećena ljepoti smislene riječi, književnica Isidora Sekulić za života stekla uvaženje kao najobrazovanija i najumnija Srpkinja svoga vremena.
Znalac više jezika i poznavalac više kultura i područja umjetničkog izražavanja, Isidora Sekulić je kao pisac, prevodilac i tumač književnih djela ponirala u samu suštinu srpskog narodnog govora i njegovog umjetničkog izraza, smatrajući govor i jezik kulturnom smotrom naroda.
Pisala je o Branku Radičeviću, Đuri Jakšiću, Lazi Kostiću, Petru Kočiću, Milanu Rakiću, Veljku Petroviću, Ivi Andriću, Momčilu Nastasijeviću i drugima.
Izabrana je za dopisnog člana Srpske kraljevske akademije 16. februara 1939, a za redovnog člana SANU 14. novembra 1950, kao prva žena akademik.
Umrla je 5. aprila 1958. godine u Beogradu. Na Topčideru joj je podignut spomenik 2015. godine.
Srna
Besplatnu Android aplikaciju portala SrpskaCafe preuzmite ovdje.