Riječ mangup koristite stalno i često, a da ne znate odakle je ta reč potekla. Vjerovatno ovim terminom oslovljavate frajere, šmekere i koga god već ne, koji se mangupiraju.
Ipak, osnova ove riječi ne dolazi iz tog šmekerskog svijeta, a i postojao je zakon koji se ticao tog mangupskog svijeta. I uopšte nije bio laskav.
Zakon mangupe definiše kao stoku koja “tumara kojekuda”, a gazde nigdje nema.
– Mangup stoka dijeli se na krupnu i sitnu.
a) pod krupnom mangup-stokom podrazumijeva se: vo, krava, june, konj, kobila, omica, magarac, mazga itd.
b) pod sitnom mangup-stokom podrazumijeva se: vepar, krmača, ovan, jarac, koza, samsov, ker, rt, čobanski pas itd – stoji u zakonu koji je donijet 5. aprila 1886. godine.
Ovom odredbom predviđena je i kazna za nesavjesnog gazdu mangupa o kom je računa vodila opštinska vlast.
– Gazda mangupa, ako se pronađe, dužan je platiti ne samo štetu i troškove na hranu i čuvanje mangupa, nego i troškove za obznanu u novinama i druge, ako bi ih bilo – navedeno je u oglasu.
Pa, tako kad sledeći put želite nekog da nazovete beogradskim mangupom, pomislite da li ga volite i cijenite ili biste da ga uvrijedite.
Citymagazin
Besplatnu Android aplikaciju portala SrpskaCafe preuzmite ovdje.